Nawigacja

Nawigacja

    Zbiór legend Everywhere a quack quack - Comenius 1 -Socrates Ćwiczenia z kinezjologii

    Nasze publikacje

    Ćwiczenia z kinezjologii

     

     

     Przykładowe zestawy ćwiczeń kinezjologii edukacyjnej wspomagające konkretne umiejętności szkolne.

     

     

        Chciałabym zaproponować ćwiczenia poprawiające:

     

    • umiejętność czytania na głos:

     

    -ruchynaprzemienne

    ćwiczenie to najlepiej wykonywać powoli, przez co najmniej minutę, z jednoczesnym nachyleniem się, a potem wyprostem. Ćwiczenie to jest podobne do chodu na nartach biegowych lub do maszerowania w miejscu – uczeń kolejno porusza raz ręką jedną i przeciwległą nogą, a raz drugą ręką i przeciwległą nogą. Ćwiczenie to polepsza koordynację, poprawia oddychanie i przepływ energii, poprawia widzenie i słyszenie, aktywizuje obie półkule mózgowe

    - uciekający balonik:

    Nauczyciel terapeuta mówi wierszyk np.:

    Malwinka otrzymała od mamy na urodziny balonik. Złapała go za sznurek i mocno trzyma. Nagle zerwał się silny wiatr i porwał balonik dziewczynki. Zaskoczona Malwinka razem z balonikiem unosi się.

    Dzieci wykonują ruch ręki tak, jakby balonik unosił je w górę. Następnie z tak uniesionymi rękoma wykonują różnorodne ruchy. Rysują zgodnie z rytmem swojego oddechu (można w tym ćwiczeniu połączyć wydech  z wypowiadaniem samogłosek).

    Następnie wykonują te ruchy drugą ręką, a potem z dwoma rękoma uniesionymi do góry. Dzieci bawią się, obserwując ruch swoich rąk, które raz opadają, a raz unoszą się ku górze.

     

    - pszczółka

    Nauczyciel terapeuta mówi wierszyk np.:

    Wyobraź sobie, że jesteś pszczółką, która śpi spokojnie na kwiatku stokrotki. Nagle wschodzi słoneczko, a jego promyki budzą Cię delikatnie. Powoli otwierasz oczka, podnosisz główkę i oglądasz kwiat, na którym leżysz. Jego płatki łaskocą Cię w nosek, dlatego unosisz główkę nieco wyżej i patrzysz daleko z myślą o kwiatach, które tam w oddali tak ładnie, kolorowo wyglądają, a na które chciałbyś wkrótce polecieć. Nie wstajesz jednak jeszcze, ale po jakimś czasie nie możesz już wytrzymać, a podmuch wiatru sprawia, że lekko unosisz się. Lecisz najpierw w prawo, potem w lewo i tak lecąc dolatujesz na kolejny piękny kwiat.

    Dzieci kładą się na brzuchu, ręce wyciągają wzdłuż swojego ciała i spokojnie oddychają. Następnie zginają ręce w łokciach, dłonie opierając o podłoże na wysokości piersi. Głowę należy unieść i trzymać w takiej pozycji. Następnie dzieci unoszą tułów, opierając się na dłoniach. Potem unoszą nogi i ręce, lekko ruszając brzuszkiem, utrzymują się w takiej pozycji przez chwilę. Wykonując to ćwiczenie, dzieci przyglądają się przedmiotom, które są blisko i daleko od nich, oraz przysłuchują się dźwiękom, które pochodzą z każdej strony. Po czym wracają do pozycji wyjściowej i odpoczywają. I tak kilka razy.

     

    - modelka

    Nauczyciel mówi słowa np.:

    Wyobraź sobie, że jesteś wspaniałą modelką, która porusza się tak, jakby płynęła nad ziemią; staje prosto, głowę unosi ku górze, ku niebu, brodę lekko cofa, ściąga łopatki, a biodra utrzymuje w równej linii z ramionami. I tak stawiasz każdy swój krok, delikatnie poruszając się tak, jakbyś na głowie miała piękny kapelusz, a na ramionach zwiewny szal.

    Dzieci stają tyłem do ściany tak, aby głowa, barki, łopatki, pośladki i pięty dotykały jej. Spokojnie oddychają. Następnie poruszają się, ale w takiej, wyprostowanej pozycji. Zawsze należy pamiętać o oddechu. Następnie dzieci chodzą na palcach, utrzymując przepiękną postawę.

     

    • umiejętność czytania ze zrozumieniem:

     

    - zginanie stopy

       ćwiczenie to polega na tym, że należy chwycić palcami na początku i końcu mięśnia łydki (siadamy, zginając nogę w kolanie) , wyszukać napięte punkty na początku i końcu tej „wstęgi’ i przytrzymać je delikatnie do momentu, aż staną się bardziej miękkie. Trzymając wyżej omówione miejsce, systematycznie i powoli można poruszać stopę (zginamy i prostujemy stopę). Ćwiczenie to powoduje, że postawa staje się bardziej wyprostowana i rozluźniona, odblokowują się kolana, wzrastają zdolności do komunikowania się i reagowania, wzmożona jest uwaga. Ma duże znaczenie w rozwoju wyraźnej mowy i językowych umiejętności.

     

    - taniec powracającej fali

    Nauczyciel terapeuta mówi do dzieci słowa:

    Wyobraź sobie, że stoisz nad brzegiem morza i patrzysz w kierunku fal. Jedna z nich biegnie Ci na spotkanie. W momencie, gdy chce Cię dotknąć pokazujesz jej, żeby się cofnęła. Gdy powraca powtarzasz gest.

    Dzieci stają lekko na zgiętych nogach. Ręce zginają w łokciach i przyciągają do klatki piersiowej. Dłonie dzieci zwrócone są na zewnątrz. Następnie całym ciałem dzieci kreślą koła tak, jakby chciały przyjąć (oddychają na wdechu) , następnie odepchnąć falę (pochylają się na wydechu).

     

    - obłoczek

    Nauczyciel – terapeuta mówi:

    Wyobraźcie sobie, że leżycie na polanie. Jest piękny słoneczny dzień. Nad wami płynie chmurka. Więc, żeby widoczek zmienić, nie można się tak lenić. Leciutko sobie dmuchamy, nowych obłoków szukamy.

    Część dzieci leży w kręgu, głowami do środka. Pozostałe stoją pomiędzy nimi, trzymając w reku materiał np. prześcieradło. Następnie obniżają materiał, a dzieci leżące na ziemi muszą dmuchnąć na wydechu) i tym samym podnoszą materiał do góry. A wy nabierajcie powietrza (wdech). Ćwiczenie to należy wykonać kilkakrotnie, po czym należy zmienić się rolami. Dzieci, które trzymają materiał, niech poruszają całym ciałem, nie tylko rączkami.

     

    - kolorowa chmura

    Nauczyciel – terapeuta mówi do dzieci:

    Jest ponury, szary dzień, tyle chmur na niebie, które przykrywają słonko, które wczoraj tak przepięknie świeciło. Może wyjdziemy na podwórko i będziemy mocno dmuchać, aby przegonić te wstrętne chmury?

    Dzieci kładą się na brzuszku, wokół kolorowych baloników i dmuchają na nie. Dobrze jest, aby baloniki, pod wpływem dmuchania dzieci, zmieniły położenie, lub troszkę uniosły się.

     

     

     

    • szybkie przeglądanie tekstu wzrokiem:

     

    - ruchy naprzemienne (j.w.)

    - leniwe ósemki

       ćwiczenie to polega na kreśleniu w powietrzu wyciągniętą ręką lub obiema rękami symbolu nieskończoności (leniwa ósemka – bo leży). Ósemka rysowana jest w określoną stronę, ma punkt środkowy oraz oddzielone obszary: lewy i prawy, połączone linią ciągłą. Znak ósemki należy zakreślać tak, aby punkt przecięcia linii znajdował się na wysokości wzroku. Zaczynamy pośrodku, najpierw rysujemy w stronę przeciwną do ruchu wskazówek zegara, do góry, z tyłu, dookoła i z powrotem do środka. Jest to ćwiczenie, które umożliwia przekraczanie wzrokowej linii środkowej podczas czytania, aktywizuje jednocześnie prawe i lewe oko oraz integruje prawe i lewe pole widzenia. Ćwiczenia te powodują rozluźnienie mięśni oczu, dłoni, szyi oraz ramion (czyli ma działanie wyciszające i relaksujące), wzmocnienie równowagi i koordynacji, wpływa na lepsze czytanie ze zrozumieniem, rozpoznawanie znaków przy pisaniu. Ćwiczenie to wykonuje się: 5 lub więcej powtórzeń z każdą ręką osobno i 5 dwoma rękami razem.

     

    - sowa

    Ćwiczenie należy wykonać w następujący sposób: najpierw dzieci ściskają bark, po to, aby rozluźniły się ich mięśnie szyi. Następnie powolnym ruchem odwracają głowę w lewo, nabierając powietrza, a następnie w prawo, wypuszczając je. Nauczyciel – terapeuta musi pamiętać o tym, aby przypominać dzieciom o równym oddechu, rozluźnieniu przez dzieci mięśni karku oraz aby brodę utrzymywały one na jednym poziomie. Podczas wydechu można wydawać dźwięki, takie, jak robi sowa: „uhuhu”.

     

    - pompowanie piętą

    W tym ćwiczeniu, dzieci muszą stanąć prosto, podpierając się rękoma o ścianę lub inne oparcie. Następnie jedną nogę przesuwamy do tyłu i pochylamy się do przodu, uginając nogę drugą. Noga, która jest wyprostowana, musi być w jednej płaszczyźnie z plecami. Na wdechu podnosimy się, prostując zgiętą nogę i podnosimy pietę nogi przesuniętej do tyłu. Nasz ciężar ciała spoczywa na nodze z przodu. Po czym przenosimy ciężar ciała na nogę z tylu. Zawsze pamiętać musimy o tym, aby pięta była dociśnięta do podłoża. Ćwiczenie to należy wykonać minimum 3 razy.

     

    • bezbłędne pisanie:

     

    - słoń

     w tym ćwiczeniu głowa, tułów i pracujące ramię oraz ręka funkcjonują, jako jedna całość. Całość ta porusza się po torze odległej, wyobrażonej leniwej ósemki, oczy skupione są na przedłużeniu ręki. Ćwiczenie to integruje półkule mózgowe oraz słuchanie obuuszne, wpływa na kształtowanie poczucia równowagi, koordynuje górną i dolną część ciała. Poprawia koncentrację i zapamiętywanie (szczególnie cyfr, pozwala na rozwój pamięci długoterminowej, twórcze myślenie). Ćwiczenie to powinno być wykonywane powoli, trzy do pięciu razy, z lewym uchem na ramieniu i tyle samo razy z prawym uchem na ramieniu.

     

    - kapturek myśliciela

    Jest to bardzo ważne ćwiczenie, gdyż stymuluje ono 400 punktów w małżowinach usznych. Te punkty odnoszą się do każdej czynności mózgu i ciała. Polega ono na tym, że za pomocą kciuka i palca wskazującego, odchylić należy małżowinę uszną do tyłu (rozwijając ją). Masaż zaczynamy od góry i przesuwamy się w dół, do płatka ucha. Głowę trzymamy prosto. Ćwiczenie to należy powtórzyć minimum 3 razy.

    - sowa ( j.w)

     

    *  twórcze pisanie:

    - zginanie stopy ( j. w.)

    - pompowanie piety

     W tym ćwiczeniu, dzieci muszą stanąć prosto, podpierając się rękoma o ścianę lub inne oparcie. Następnie jedną nogę przesuwamy do tyłu i pochylamy się do przodu, uginając nogę drugą. Noga, która jest wyprostowana, musi być w jednej płaszczyźnie z plecami. Na wdechu podnosimy się, prostując zgiętą nogę i podnosimy pietę nogi przesuniętej do tyłu. Nasz ciężar ciała spoczywa na nodze z przodu. Po czym przenosimy ciężar ciała na nogę z tylu. Zawsze pamiętać musimy o tym, aby pięta była dociśnięta do podłoża. Ćwiczenie to należy wykonać minimum 3 razy.

    - ziewanie energetyczne

    W ćwiczeniu tym masujemy staw skroniowo-żuchwowy, można go wyczuć pod palcami, przy zamykaniu i otwieraniu szczęk (obszary nad górnymi i pod dolnymi trzonowcami). Opuszczamy powoli dolną szczękę udając, że ziewamy. Zamykamy oczy. Masujemy staw, wydając jednocześnie głęboki, relaksujący odgłos ziewania. Ćwiczenie to należy powtórzyć od 3-6 razy.

     

    • pisanie tekstów:

     

    - leniwe ósemki ( j.w.)

    - punkty przestrzeni (j.w.)

    - ruchy naprzemienne (j. w.)

    - pozycja Dennisona

     Dennison stwierdził, że pozycja ta może wpływać na zmniejszenie stresu emocjonalnego, łagodzi problemy z nauką. Ćwiczenie to polega na tym (część I), że należy usiąść, skrzyżować nogi w kostkach (lewa kostka na wierzchu), wyciągnąć ręce przed siebie tak, by kciuki były skierowane w dół. Następnie przekładamy jedną rękę przed drugą tak, aby dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami. Następnie skrzyżować należy palce dłoni, a ręce zgiąć w łokciach i oprzeć skrzyżowane ręce na piersi (pozostajemy tak ok. 1 minuty). Zamykamy oczy, język kładziemy na podniebieniu. Oddychać należy swobodnie. Podczas wdechu, język przyciskać należy do podniebienia, a w czasie wydechu rozluźniamy go.

    Część II – po zakończeniu I części należy rozstawić nogi oraz złączyć końce palców obu rąk (przez ok. 1 minutę). Oddychamy głęboko. Można to ćwiczenie wykonywać na stojąco. Ćwiczenie to pozwala na emocjonalną stabilność, pogłębienie oddychania, zwiększenie uwagi, wyraźne słyszenie, lepszą adaptację w otoczeniu.

    • myślenie, umiejętności organizacyjne:

    - punkty ziemi

                Ćwiczenie to polega na tym, że palce jednej ręki kładziemy pod dolną wargą, ręka druga spoczywa na górnej krawędzi kości łonowej (wykonujemy 5 do 6 pełnych oddechów, przez ok. 30 sekund). Oddychamy powoli, ale głęboko. Zamiast dotykać kości łonowej, można umieścić dłoń na pępku, z palcami skierowanymi w dół. Następnie zmieniamy ręce.

     

    - punkty przestrzeni

                Ćwiczenie to polega na tym, że końcami palców jednej ręki dotykamy miejsca miedzy górną wargą, a nosem. Drugą rękę kładziemy nieco powyżej kości ogonowej. Punkty trzyma się minimum 30 sekund, czyli przez 4 do 6 pełnych oddechów. Następnie zmieniamy ręce i powtarzamy ćwiczenie. Można też stymulować jedną ręką wargę dolną i górną, a kość ogonową drugą ręką. Oczy natomiast powinny wodzić w płaszczyźnie pionowej (od podłoża do sufitu, wzdłuż kąta pokoju).

     

    - punkty równowagi

     ćwiczenie to polega na tym, że jedną rękę (2 lub 3 palce) kładziemy na wgłębieniu u podstawy czaszki za uszami, a drugą na pępku (przez 30 sekund). Następnie zmieniamy położenie rąk. Punkty te zapewniają szybkie zrównoważenie trzech wymiarów: lewa – prawa, góra – dół, tył – przód. Ćwiczenie to poprawia nasze samopoczucie, rozluźnia nadmiernie skrzywioną postawę, poprawia integrację odruchów.

     

    * myślenie twórcze:

    - ruchy naprzemienne (j.w.)

    - luźne skłony

     ćwiczenie to polega na tym, że uczeń siada w wygodnej pozycji, krzyżuje nogi, wyciąga się do przodu (wraz z wdechem). Następnie pochyla się do przodu, poddając się sile grawitacji. Skłon ten pozwala rozluźnić się mięśniom nóg i pleców. Następnie sięgamy rękoma jak najdalej do przodu, do miejsc, które możemy dostać. Wydech wykonuje się wraz ze skłonem. Ćwiczenie należy powtórzyć 3 razy, a następnie zmienić układ nóg. Ćwiczenie to pozwala u dzieci wyrobić pewność siebie, pozwala na lepsze czytanie ze zrozumieniem, liczenie w pamięci i abstrakcyjne myślenie.

     

    - energetyzator

                Ćwiczenie polega na tym, że siadamy wygodnie na krześle, nogi szeroko rozstawiamy, głowę opieramy na stole; natomiast dłonie kładziemy na blacie stołu, na szerokości ramion. Palce u rąk kierujemy do środka. W takiej pozycji robimy wydech. Następnie unosimy głowę, szyję, górę pleców i łopatki, wykonując jednocześnie wdech. Ćwiczenie wykonujemy płynnie i elastycznie. Należy wykonać je 3 razy.

     

    - chód mima

                Nauczyciel opowiada dzieciom, o tym, że każdy człowiek inaczej chodzi, w „różnej sytuacji’ inaczej chodzi dziecko, dorosły; pani, która niesie zakupy; żołnierz, który maszeruje podczas defilady, pani bibliotekarka, która niesie stos książek. A teraz chciałabym dowiedzieć się, czy wy potraficie tak chodzić?

                Dzieci muszą stanąć w miejscu (stopy razem). Unoszą na zmianę pięty. Należy zsynchronizować docisk pięty z wydechem. Rękoma można poruszać swobodnie, tak, aby stworzyć układ ruchów jednostronnych lub naprzemiennych. W czasie wykonywania tego ćwiczenia należy zmieniać tempo (spacer, szybki marsz, spokojny chód, spacer w przestrzeni kosmicznej itp.). Można to ćwiczenie wykonać wysuwając raz jedną, raz drugą nogę do przodu (spokojny spacer).

     

    • umiejętności matematyczne:

     

    - słoń (j.w.)

    - luźne skłony (j.w.)

    - bąbelkowy obraz

                Nauczyciel daje do ręki dzieciom folię z bąbelkami (np. z puszystej koperty) i mówi słowa: Wyobraź sobie, że jesteś malarzem, który dostał nową paletę farb, w której jest dużo różnokolorowych bąbelków. Kiedy naciśniesz bąbelek, uwalniasz farbę, która tworzy różnorodne wzory i kształty. Tworzy się przepiękny obraz, dlatego chętnie udostępniają innym po to, aby razem z tobą malowali.

                Dzieci naciskają kolejno bąbelki palcem jednej ręki, potem drugiej i oburącz. Folię trzymamy w rękach lub kładziemy na twardym podłożu.

    Można to robić w rytm wiersza lub rymowanki kinezjologicznej, np. „ Gdy malują obie ręce, umiem i rozumiem więcej: Wiem, gdzie strona lewa, prawa. A liczenie to zabawa. I ładniejsze pismo moje, gdy rysuje rączek dwoje.”  

    - bączek

                Nauczyciel mówi do dzieci: gdy byliście mali na pewno lubiliście bawić się kolorowym, wirującym baczkiem. Są bączki blaszane, drewniane, duże i małe, ciężkie i lekkie. I ty możesz poruszać się jak bączek.

                Dzieci wybierają stały, stabilny punkt. Dotykają go jedną ręką i kręcą się wokół niego chodząc, podskakując lub biegnąc w różnym tempie. Poruszają się do przodu i tyłu, po czym zmieniają rękę.

    - uciekająca jaszczurka

                Nauczyciel – terapeuta mówi do dzieci: wyobraźcie sobie, że jesteście jaszczurkami, które wygrzewają się w promieniach słońca, leżąc na kamieniu. W oddali słychać szum strumyka, powiew wiatru i cykanie świerszczy, ale czy tylko? Zaniepokojona jaszczurka unosi głowę, ale niczego nie widać. Myśli jednak, że bezpieczniej będzie schować się z powrotem pod kamień.

                Dzieci kładą się na brzuchu i używają lewej ręki i lewej nogi, a następnie prawej ręki i nogi, po czym przemieszczają się do przodu.

     

     

     

    Scenariusz zajęć zawierający ćwiczenia Gimnastyki Mózgu, do wykorzystania w czasie      

                          zajęć, w świetlicy szkolnej oraz w klasach I – III .

     

    W związku z tym, że pracuję w świetlicy szkolnej i mam do czynienia najczęściej z dziećmi z młodszych klas szkoły podstawowej, przygotowałam scenariusz zajęć dla dzieci najmłodszych 7 – 8 letnich. Opracowałam go sama na podstawie literatury. Scenariusz oparty jest na baśniach J.A. Andersena, gdyż uważam, że baśń ma duże znaczenie w życiu każdego dziecka. Ćwiczenia Gimnastyki Mózgu zawarte w scenariuszu opisałam we wcześniejszych , przykładowych ćwiczeniach Gimnastyki Mózgu, kształtujących umiejętności szkolne z wyjątkiem dwóch, które opiszę poniżej.

     

     

                                   Scenariusz zajęć  – opracowała Marzena Ryż.

     

    Temat zajęć: Wyprawa krasnoludków.

     

    Zadania edukacyjne:

    • usprawnianie koordynacji wzrokowo – ruchowej, doskonalenie umiejętności pisania i uważnego słuchania.

     

     

    Pomoce:

    Kaseta audio z nagraniem bajki J. Ch. Andersena pt. „ Królewna Śnieżka i siedmiu Krasnoludków”; kolorowe czapki krasnoludków, muzyka z płyty Kinezjologiczne nutki; przygotowane kartki z wyrazami (las, krasnal, łąka, chatka, ptak), kolorowe obrazki ilustrujące napis z karteczek, kłębek sznurka, kubki, woda mineralna niegazowana.

     

    Przebieg zajęć:

    1. Powitanie. Wspólne śpiewanie piosenki grupowej pt. „ Jesteśmy”. Powitanie poprzez podanie ręki (każde dziecko – każdemu dziecku) oraz wymiany paru miłych słów na temat osoby, z którą się witamy; np. cześć Aniu, ładnie dziś wyglądasz; cześć Krzysiu, masz miły uśmiech itp.

     2. Ćwiczenia wstępne: picie wody, punkty na myślenie, ruchy naprzemienne, pozycja Dennisona.

    3. Wysłuchanie bajki o „ Królewnie Śnieżce i siedmiu Krasnoludkach”.

    4. Rozdanie dzieciom kolorowych czapek krasnali.

    Zabawa ruchowa:

    Nauczyciel mówi do dzieci:

    - zamieniają się miejscami krasnale, które mają żółte czapki,

    - wstają i podskakują krasnale, które mają czerwone czapki,

    - zamieniają się miejscami krasnale, które mają niebieskie czapki itp.

    - zmęczone krasnale zasypiają (e n e r g e t y c z n e  z i e w a n i e).

     

    5. Krasnale (dzieci) budzą się, przeciągają, kreślą (l e n i w e  ó s e m k i) na różne sposoby. Wyruszają do lasu, do pracy. Ale po drodze siadają na trawie, odpoczywają, nasłuchują śpiewu ptaków i odgłosu lasu (k a p t u r e k  m y ś l i c i e l a) – słuchanie piosenki Taniec ptaków z kasety audio Kinezjologiczne nutki. W oddali słyszą sowę

    (s o w a), nasłuchują skąd dochodzi jej odgłos (k r ą ż e n i e  s z y j ą).  Nagle krasnalom zrobiło się zimno, wstają i rozgrzewają się (r u c h y  n a p r z e m i e n n e). Ponieważ długo będą pracować, masują swoje rączki (a k t y w n a  r ę k a) i ćwiczą swoje nóżki (p o m p o w a n i e   p i ę t ą). Zadowolone i wypoczęte krasnale maszerują dalej, do pracy. Po całym dniu ciężkiej pracy, wracają do domu, martwiąc się, żeby się nie zgubiły. Po powrocie kładą się do swoich łóżeczek i układają się do snu, zasypiając

    (e n e r g e t y c z n e  z i e w a n i e).

      

    6. Pisanie wyrazów po śladzie (las, krasnal, chatka, łąka, ptak).

        Łączenie wyrazu z odpowiednim obrazkiem.

    7. Zakończenie. Gra kończąca, mająca na celu pożegnanie i zamknięcie grupy. Wszyscy siadają w kręgu. Jedna osoba (krasnal) trzyma w ręku kłębek, rozgląda się i mówi: dowidzenia krasnalu w niebieskiej czapce, milo mi było spędzić z tobą dzisiejszy dzień i rzuca kłębek sznurka do tego krasnala, trzyma jednak w ręku koniec sznurka. Osoba – krasnal, który złapał kłębek, powtarza czynność i rzuca do następnej osoby – krasnala itd. Na koniec zapada cisza, po czym krasnale wydają okrzyk np. „ Zawsze razem”, jeden z nich dodaje: „Nigdy się nie zgubimy”. Następnie nauczyciel – terapeuta przecina wszystkie nitki w kręgu – to symbolizuje koniec zajęć.

    Podziękowanie nauczyciela za wspólną zabawę.   

     

     

    Ćwiczenia Gimnastyki Mózgu wykorzystane w scenariuszu, a nie opisane wcześniej:

     

    - krążenie szyją – ćwiczenie to polega na tym , że powolnym ruchem przenosimy głowę od ramienia do ramienia, pozwalając, by broda była jak najbliżej klatki piersiowej, robimy to na wydechu. W skrajnym bocznym położeniu głowy wykonujemy wdech i powtarzamy czynność

     

    - aktywna ręka – ćwiczenie polega na tym, że wyprostowaną rękę unosimy, chwytamy ją drugą ręką zza głowy, poniżej łokcia i na wydechu naciskamy w czterech kierunkach (oporujemy); ręka, która jest naciskana stawia opór.

     

     

    Opracowała Marzena Ryż na podstawie literatury :

     

       1.  J. Zwoleńska, Radosna Kinezjologia, KINED, Warszawa 2005.r.

       2. I. Mańkowska, Kreowanie rozwoju dziecka. Kinezjologia edukacyjna.

       3.  E. Dzionek, M. Gmosińska, A. Kościelniak, M. Szwajkajzer , Kinezjologia edukacyjna,   

           Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2007.r.

     

    Aktualności

    Kontakt

    • Publiczna Szkoła Podstawowa nr 2 im. Mikołaja Kopernika w Strzegomiu
      ul. Mickiewicza 1
      58-150 Strzegom

      Dyrektor:
      Elżbieta Smyk

      Wicedyrektorzy:
      Anetta Mularczyk
      Sabina Ługowska

      Sekretarz:
      Barbara Śliwa

      Administrator Bezpieczeństwa Informacji (ABI) / Inspektora Ochrony Danych w PSP nr 2 z oddziałami przedszkolnymi w Strzegomiu :
      Krzysztof Olejniczak
      Możliwość zgłaszania spraw dotyczących bezpieczeństwa danych codziennie w godzinach od 8.00-15.00 pod numerem telefonu 609 010402
      lub adresem e-mail:
      krzysztof.olejniczak@
      comars.pl
    • tel/fax (+48)074 649 12 99

      adres skrytki e-PUAP

      https://www.gov.pl/web/gov/klauzula-przetwarzania-danych-osobowych-udostepnionych-droga-elektroniczna

    Galeria zdjęć